'Where the earth remembers fire' - 100x100cm Acrylic
'Where the earth remembers fire' visualiseert een landschap dat is getekend door hitte en tijd. Het schilderij wordt gedomineerd door een rokerige houtskoolgrijze kern, omringd door lagen van goudachtig oker, sienna, gebrand oranje en subtiel turquoise. Een centrale bleke uitbarsting, bijna spookachtig wit, suggereert restwarmte of de echo van een explosie—als een versteende vlam. De aarde is hier niet passief—zij is getuige en archief. De compositie suggereert herinnering ingebed in aarde en steen, een psychologisch en geologisch verslag van de sporen van vuur.
Artistieke stijl en techniek
Stijl: Abstract Earthscape / Textural Impressionism
Het werk mengt abstract expressionisme met een vorm van omgevingsimpressionisme. De texturen roepen natuurlijke oppervlakken op—steen, as, gebarsten aarde of zelfs schors—en impliceren verval en volharding zonder directe vormen af te beelden.
Techniek:
Krassen en gelaagde glaceringen: Het oppervlak oogt bekrast en herwerkt, wat een lange geschiedenis suggereert van lagen die zijn toegevoegd, weggehaald en opnieuw aangebracht—zoals sediment of aardlagen.
Droog penseelwerk en transparante wassingen: Subtiele kleurverlopen en versleten, bijna poederachtige randen roepen rook, stof en oude resten op.
Organische textuur: De compositie verzet zich tegen symmetrie en volgt de onvoorspelbare stroom van erosie en herinnering—chaotisch, maar geaard.
'Where the earth remembers fire' visualiseert een landschap dat is getekend door hitte en tijd. Het schilderij wordt gedomineerd door een rokerige houtskoolgrijze kern, omringd door lagen van goudachtig oker, sienna, gebrand oranje en subtiel turquoise. Een centrale bleke uitbarsting, bijna spookachtig wit, suggereert restwarmte of de echo van een explosie—als een versteende vlam. De aarde is hier niet passief—zij is getuige en archief. De compositie suggereert herinnering ingebed in aarde en steen, een psychologisch en geologisch verslag van de sporen van vuur.
Artistieke stijl en techniek
Stijl: Abstract Earthscape / Textural Impressionism
Het werk mengt abstract expressionisme met een vorm van omgevingsimpressionisme. De texturen roepen natuurlijke oppervlakken op—steen, as, gebarsten aarde of zelfs schors—en impliceren verval en volharding zonder directe vormen af te beelden.
Techniek:
Krassen en gelaagde glaceringen: Het oppervlak oogt bekrast en herwerkt, wat een lange geschiedenis suggereert van lagen die zijn toegevoegd, weggehaald en opnieuw aangebracht—zoals sediment of aardlagen.
Droog penseelwerk en transparante wassingen: Subtiele kleurverlopen en versleten, bijna poederachtige randen roepen rook, stof en oude resten op.
Organische textuur: De compositie verzet zich tegen symmetrie en volgt de onvoorspelbare stroom van erosie en herinnering—chaotisch, maar geaard.
'Where the earth remembers fire' visualiseert een landschap dat is getekend door hitte en tijd. Het schilderij wordt gedomineerd door een rokerige houtskoolgrijze kern, omringd door lagen van goudachtig oker, sienna, gebrand oranje en subtiel turquoise. Een centrale bleke uitbarsting, bijna spookachtig wit, suggereert restwarmte of de echo van een explosie—als een versteende vlam. De aarde is hier niet passief—zij is getuige en archief. De compositie suggereert herinnering ingebed in aarde en steen, een psychologisch en geologisch verslag van de sporen van vuur.
Artistieke stijl en techniek
Stijl: Abstract Earthscape / Textural Impressionism
Het werk mengt abstract expressionisme met een vorm van omgevingsimpressionisme. De texturen roepen natuurlijke oppervlakken op—steen, as, gebarsten aarde of zelfs schors—en impliceren verval en volharding zonder directe vormen af te beelden.
Techniek:
Krassen en gelaagde glaceringen: Het oppervlak oogt bekrast en herwerkt, wat een lange geschiedenis suggereert van lagen die zijn toegevoegd, weggehaald en opnieuw aangebracht—zoals sediment of aardlagen.
Droog penseelwerk en transparante wassingen: Subtiele kleurverlopen en versleten, bijna poederachtige randen roepen rook, stof en oude resten op.
Organische textuur: De compositie verzet zich tegen symmetrie en volgt de onvoorspelbare stroom van erosie en herinnering—chaotisch, maar geaard.
